بعد از آماده کردن صفحات سايت و رفع ايراد آنها حالا نوبت به راه اندازي و برپايي وب سايتتان رسيده است. براي اينکار نياز به يک فضاي امن در يک سرور داريد. سرور، يک کامپيوتر متصل به اينترنت است که محتواي وب سايت شما بر روي هارد ديسک آن قرار خواهد گرفت که به اين عمل web hosting يا ميزباني وب ميگويند. يکبار تنظيمات اوليه توسط متخصصان انجام ميشود و از آن به بعد تمام کسانيکه به اينترنت دسترسي دارند ميتوانند سايت شما را هم ببينند. شما بايد فايلهاي خود را بر روي سرور upload  کنيد، يعني اطلاعات را از کامپيوتر خود به کامپيوتر اصلي بفرستيد. Upload بر عکس اصطلاح download است که در دانلود اطلاعات را از کامپيوتر ديگري جمع آوري کرده و در کامپيوتر خود ذخيره مي کنيد.

پيدا کردن سرور مناسب

براي upload کردن صفحات نياز به يافتن يک فضاي مناسب با امنيت بالا داريد. بطور معمول شرکتهاي سرويس دهنده اينترنت (ISP)  اين فضا را به شما اجاره خواهند داد. براي برپايي يک سايت معمولي نياز به 5 الي20 مگابايت فضا داريد. سايتهايي هم هستند که اين فضا را بطور رايگان دراختيار شما مي گذارند که در عوض تبليغات خود را در صفحات سايت شما جاي ميدهند. يکي از اين سايتها www.geocities.com است.

در نظر داشته باشيد که شرکتهاي اينترنتي زيادي با قيمتهاي متفاوت وجود دارند که شما بايد قيمتها را نسبت به امکاناتيکه در اختيار شما قرار ميدهند، بسنجيد و سپس اقدام به اجاره فضا کنيد.

ثبت اسم و دامنه سايت Domain Registartion

پس از پيدا کردن سرور مناسب نوبت به ثبت اسم وب سايت ميرسد که اين کار شامل هزينه اضافي ميباشد و ميتوانيد در همان شرکتي که ميزباني سايت شما را به عهده دارد، آنرا به ثبت برسانيد. البته اسم مورد نظر شما نبايد از قبل رزرو شده باشد. سايتهايي وجود دارند که اسم مورد نظر خود را ميتوانيد در آن جستجو کنيد تا اگر آن اسم رزرو نشده باشد، اقدام به ثبت آن کنيد. يکي از اين سايتها www.register.com ميباشد.

Upload کردن فايلها توسط FTP

چند روش براي انتقال محتواي سايت شما بر روي سرور وجود دارد. بهترين راه استفاده از پروتکل FTP که مخفف File Transfer Protocol ميباشد. براي استفاده از اين سرويس برنامه هايي هست که اينکار را براي ما انجام ميدهند. معروفترين برنامه ها Cute FTP و WS FTP ميباشند. يکي از امکاناتي که شرکت ميزبان در اختيار شما بايد قرار دهد همين سرويس ميباشد که مشخصات لازم مانند password يا همان کلمه رمز  را به شما ميدهند و شما اطلاعات لازم را در برنامه FTP وارد کرده و به دايرکتوري مشخص در سرور وصل ميشويد. زمانيکه اين ارتباط برقرار شود بايد عمل انتقال فايلها را انجام داد که بيشتر برنامه هاي FTP داراي دو پنجره ميباشند که يکي محتواي کامپيوتر خودتان را و ديگري دايرکتوري رزرو شده در سرور را نشان ميدهد. عمل انتقال فايلها به دو روش انجام ميشود، يکي بصورت ASCII که مخصوص انتقال فايلهاي داراي متن مانند خود صفحات HTML و ديگري بصورت Binary که مخصوص انتقال فايلهاي گرافيکي، صوتي و تصويري ميباشد. دقت کنيد که اگر اشتباه انتخاب کنيد فايلها خراب شده و قابل استفاده نميباشند ، اما نگران اين موضوع نباشيد، داخل برنامه هاي مربوطه گزينه اي هست که بطور اتوماتيک اينکار را انجام ميدهد و فقط شما بايد آنرا فعال کنيد.

پس از عمل upload و تنظيمات مربوط به سرور، صفحه اصلي سايت شما در اختيار بينندگان قرار خواهد گرفت که از طريق همان صفحه به تمام سايت شما دسترسي خواهند داشت.

زمانيکه شما نوشتن کدهاي html را در برنامه notepad  يا ويرايشگرهايHTML  تمام کرديد، بعد از ذخيره کردن آن فايل با يکي از پسوندهاي .htm يا .html و با استفاده از مرورگر وب خود آنرا امتحان کنيد تا نتيجه کارتان را مشاهده و اگر مشکلي هم داشت برطرف شود. مشکلاتي مانند نمايش نادرست صفحه يا حتي غلطهاي ديکته اي که زياد هم به چشم ميخورند.

البته بهتر اس از این سایت استفاده کنید: moisrex.rozblog.com/page/Result-HTML-Code

شما اين صفحات را قبل از اينکه روي سرور بگذاريد تا ديگران هم ببينند، بر روي کامپيوتر خود ميتوانيد امتحان کنيد ولي اگر از فايلهاي ASP يا CGI استفاده کرده ايد نياز به يک وب سرور براي چک کردن آنها داريد. شرکت مايکروسافت دو نرم افزار دارد که توسط آنها ميتوانيد يک وب سرور درست کنيد و اينگونه فايلها را هم مشاهده کنيد. يکي از آنها IIS که مخفف Internet Information Services است و بر روي ويندوزهاي 2000 و XP نصب ميشود و ديگري PWS که مخفف Personal Web Server است و بر روي ويندوزهاي98  و ME اجرا ميشود.

سعي کنيد هر صفحه را در مرورگرهاي مختلف چک کنيد که معروفترين آنها عبارتند از:

Internet Explorer ( IE ), Netscape Navigator ( NN ), Opera, Mozilla

چون بعضي از تگها در همه مرورگرها اجرا نميشوند و همچنين اينرا در نظر داشته باشيد که سيستمهاي عامل هم با يکديگر فرق دارند. بطور مثال فونتها و طرز نمايش صفحه داخل مرورگر Netscape  در سيستم عامل Windows با Macintosh فرق ميکند.

برنامه هايي بنام HTML validator موجود ميباشند که با کمک آنها ميتوانيد عيب هاي صفحات را پيدا کنيد. بطور مثال اگر تگ پايان دهنده اي را فراموش کرديد آنرا پيدا کرده و بعضي از آنها    حتي آن مشکل را رفع هم ميکنند. اگر از ويرايشگرهايي مانند Microsoft FrontPage يا Macromedia Dreamweaver استفاده ميکنيد، خود اين نرم افزارها برايتان عيب يابي ميکنند و نيازي به برنامه اضافي براي اين کار نداريد.

همچنين شما ميتوانيد به آدرس http://validator.w3.org مراجعه کنيد براي تأييد صفحات وب سايتتان که مزيت اين آدرس در اين است که بعد از رفع عيوب احتمالي، به شما اجازه استفاده از لوگوي مخصوص خودشان را در اين زمينه ميدهند که نمايانگر بي نقص بودن صفحات ميباشد. اين سايت زير نظر انجمن W3C ميباشد که وظيفه تأييد و اعلان کدهايHTML, XHTML, CSS, … را بعهده دارند.

از نکاتيکه هنگام چک کردن يک صفحه نبايد فراموش کنيد ، امتحان کردن لينکها است تا همه آنها به آدرس درست پيوند داده شوند. يکسري برنامه هم در اين زمينه وجود دارد که به آنها site-management tools گفته ميشود.

بخاطر بسپاريد که يک طراح و برنامه نويس حرفه اي وب قبل از اينکه سايت خود را در سرور اصلي راه اندازي کند تا ديگران به آن دسترسي داشته باشند، بايد از همه لحاظ صفحات را تست کند و حتي بعد از راه اندازي يک مدت را براي امتحان کامل توسط متخصصان و افراد عادي در نظر بگيرد و سپس اقدام به تبليغ سايت بين بينندگان و کاربران کند. البته باز هم ممکن است مشکلاتي وجود داشته باشد که آنها را بعهده بينندگان بگذاريد تا با نظرات خود شما را مطلع کنند.

چند سالي است که با مطرح شدن يونيکد Unicode سايتهايي به زبانهاي غير از انگليسي زياد شده و در همين راستا ايرانيان عزيز هم عقب نشسته و شروع به ساختن سايتهاي فارسي کرده که جا دارد همين جا از همه کساني که براي ايران و ايراني زحمت ميکشند تشکر و قدرداني کنم. شما هم با استفاده از اين تکنيک ميتوانيد حروف فارسي را در وب بکاربريد بدون آنکه بيننده سايت شما نيازي به نصب فونت جديد در سيستم خود داشته باشد، البته ميتوانيد هر نوع فونت به غير از آنهايي که استاندارد ويندوز هستند را بکار بريد ولي همان فونت را بايد در اولين صفحه سايت قرار دهيد تا کاربر آنرا دانلود کرده و نصب کند تا متنهاي سايت شما را بتواند به درستي مشاهده کند ، اينرا در نظر داشته باشيد که براي همه خوشايند نيست اينکار و اين موضوع شايد باعث از دست دادن بيننده شود که يک نمره منفي براي وب سايت به حساب مي آيد.

خب دوستان براي راه اندازي يک وب سايت فارسي ابتدا بايد سيستم عاملي داشته باشيد که فارسي ساز داشته باشد و يا مانند ويندوز XP, 2000 سازگار با زبان فارسي باشد تا توانايي تايپ فارسي را داشته باشيد، در ضمن بهتر است که از برنامه هايي نظيرMS Word يا FrontPage   از مجموعه آفيس مايکروسافت  استفاده کنيد چون ميتوانيد مستقيم فارسي بنويسيد و آنرا بصورت فايلhtml  ذخيره کنيد. با هر برنامه اي که راحت هستيد ، متن را وارد کنيد و سپس به سورس source صفحه برويد و تگ زير را در قسمتHead  وارد کنيد، 

<meta http-equiv=”content-type” content=”text/html;charset=utf-8”>

اين تگ، encoding مرورگر را براي استفاده از حروف و علامتهاي يونيکد تنظيم ميکند. براي ديدن و تنظيم encoding  يک صفحه بصورت دستي بايد وارد منوي view در مرورگر شويد و برروي Encoding  رفته واز ليست باز شده گزينه مورد نظر را انتخاب کنيد. اما وظيفه آن،  تنظيم مرورگر بيننده  براي نمايش صحيح حروف و علامتهاي بکار گرفته شده دروب سايت شما است چون هر کدام از آنها علامت و فونت خاص خود را دارند. تا بحال با يک نامه فارسي درايميل خود برخورد کرده ايد که يکسري حروف عجيب و غريب داشته باشد؟ اگر جوابتان بله است از اين به بعد وارد encoding شويد و آنرا روي  Utf-8 بگذاريد.

خب حالا نوبت به انتخاب فونت رسيده که يک فونت مناسب بايد استاندارد بوده و خاصيت يونيکد را هم داشته باشد. بهترين فونتها در سيستم عامل ويندوز که مناسب فارسي نويسي هستند عبارتند از:

Arial, Tahoma, Times New Roman

پس از انتخاب فونت، بهتر است که خصوصيات lang=”fa”, dir=”rtl” را به تگهايي مانند <body>, <font>, <p>, <div>, <span>  اضافه کنيد که خصوصيت  lang=” ” مشخص کننده زبان بکار گرفته شده و fa نمايانگر فارسي farsi است و همينطور خصوصيت dir=”rtl”  که جهت نوشتن را تعيين ميکند و rtl نمايانگر راست به چپright to left  است.

 نکته:  اگر خصوصيت  dir=”rtl” را در تگ  <body> بکار بريد، محل قرار گرفتن scroll bar  در مرورگر از طرف راست به طرف چپ منتقل ميشود که اين خاصيت فقط در مرورگر اينترنت اکسپلورر IE عمل ميکند.

ممکن است شما بعد از ذخيره صفحه با يک مشکلي برخورد کنيد که بيشتر در مرورگر هاي نسخه قديمي مانند IE 5.5  به پايين مشاهده ميشود و آن ديدن حرف ي بزرگ در وسط کلمه بجاي نوع کوچک است مانند: ا ي نترنت که براي برطرف کردن آن دو راه وجود دارد:

اولين راه قرار دادن نسخه جديد فونت بکار گرفته شده در سايت براي دانلود کردن آن توسط بيننده وب سايت و نصب آن که هر کسي شايد بدرستي نتواند آنرا انجام دهد و اما راه حل دوم ، ابتدا صفحه مورد نظر را در برنامه FrontPage باز کنيد و به قسمتHTML  در پايين برنامه رفته که در اين قسمت سورس کد را خواهيد ديد و کد&#1740;  را حذف و بجاي آن کد &#1610;  را قرار ميدهيد و سپس صفحه جديد را دوباره ذخيره ميکنيد. دقت کنيد، در صورتي حروف فارسي را به اين شکل خواهيد ديد که encoding برابر با windows-1252 باشد، يعني:

<meta http-equiv="content-type" content="text/html;charset="windows-1252">

يک نکته ديگر را بخاطر بسپاريد که اگر عنوان صفحه را فارسي تايپ کنيد يعني در قسمت<title> در بعضي از مرورگرها نمايش داده نخواهد شد.

زبان XHTML که مخفف EXtensible HyperText Markup Language در تاریخ 26 ژانویه سال 2000 منتشر شد و به قول بعضيها همان HTML 5 میباشد که در واقع اینچنین نیست. این زبان نسل جدید زبان وب ميباشد که داراي یکسري اصول و قوانین خاص است تا کمبودهايHTML را در مورد دستگاههاي کوچک الکترونیکي که به وب هم متصل ميشوند مانند تلفنهاي همراه، را جبران کند.

مدتي است که وب آماده معرفي زبان آينده خود يعني XML است که XHTML اين وظيفه را بعهده دارد. در اين نسخه کدهايHTML  بايد در DTD نوشته شوند. هر مرورگر وب ، داخل خود يک نوع DTD دارد و به همين دليل است که يکسري از دستورات نسخه هاي مختلف HTML در بعضي از مرورگرها نمايش داده نميشوند. از اين به بعد شما بايد دستورات HTML را در DTD خاص خود بکار بريد، چون انجمن W3C ميخواهد يک استاندارد را معين کند تا هماهنگي لازم بين زبان وب و کليه User-agent ها برقرار شود. User-agent برنامه هاي تحت وب مانند مرورگرها را گويند.

W3C پيشنهاد داده که HTML بايد يک برنامه کاربردي تحت XML باشد تا برنامه نويسان وب مجبور به رعايت استاندارد آن شوند.

با قبول کردن DTD برايXHTML  و نوشتن آن ، بايد اصول و قوانين اين نسخه را هم رعايت کنيد البته اگر ميخواهيد صفحات شما سازگاري بيشتري با نسل آينده وب داشته باشد.

پس ابتدا از DTD براي اين نسخه شروع ميکنيم . همانطور که ميدانيد DTD براي نسخه هاي HTML لازم نبود و بدون آن هم صفحات بخوبي نمايش داده ميشدند ولي براي XHTML نوشتن و تعيين آن اجباري است. در حال حاضر سه نوع DTD براي حالتهاي مختلف وجود دارد:

حالت اول براي صفحه اي است که فقط از دستورات صحيح XHTML استفاده شده و براي مرورگرهايي است که از CSS پشتيباني ميکنند،

حالت بعدي براي صفحه اي است که مخلوطي از کدهاي HTML و XHTML باشد و مرورگرهاييکه از CSS پشتيباني نميکنند هم آنرا نمايش دهند،

و حالت آخر هم براي استفاده عنصر فريم Frame در صفحه است،

فراموش نکنيد که نوشتن يکي از آنها اجباري است.

حالا نکاتي را که بايد در اين نسخه رعايت کنيد:

• نوشتن تگهاي</head></body>  که در HTML اجباري نبود در XHTML اجباري است.
• وجود تگهاي پايان دهنده اجباري است مانند: <p>….</p>, <hr/>, <br/>
• کليه تگها و خصوصيات آنها بايد بصورت حروف کوچک انگليسي نوشته شود. مانند: <body bgcolor=”#ffcc45”>
• مقادير خصوصيات در تگها بايد بين دو علامت “…” قرار گيرند.
• ترتيب قرار گرفتن تگها داخل هم بايد رعايت شود،

<b><i> TEXT </b></i>   روش غلط

<b><i> TEXT </i></b>    روش صحيح

• بعضي از خصوصيات در HTML نياز به مقداردهي نداشتند اما در XHTML آنها را بايد مقداردهي کنيم،

 <input type=”radio” checked>   روش غلط

 <input type=”radio” checked=”checked”>  xhtml روش صحيح در

• در تگ <pre> فقط از متن بايد استفاده کنيد و داخل آن از تگهاي ديگر نميتوانيد استفاده کنيد.
• يک فرم را داخل فرم ديگر نبايد بکار بريد.
• دستورات فايل CSS بايد به صورت حروف کوچک نوشته شوند و بهتر است که براي Style sheet  از فايل خارجي استفاده کنيد.
• کليه خصوصياتي را که ميتوان با style sheet کنترل کرد از خصوصيات HTML آنها بهتر است استفاده نشود.
• دستورات زبان جاوااسکريپت هم بهتر است در فايل خارجي باشد و توسط تگ <link> فراخواني شوند ولي اگر ميخواهيد داخل XHTML DTD از آنها استفاده کنيد بايد مانند زير عمل کنيد:

ديگر از تگ <!-- ….. --> براي بيان نظريه و توضيح نميتوانيد استفاده کنيد. در صورت نياز مانند زير عمل شود،

<[CDATA […comment…] ]>

همانطور که ميبينيد يکسري محدوديتهايي هست که در HTML نبود و سادگي زبان HTML که باعث محبوبيت فراوان آن شده در نسل جديد دارد از بين ميرود ولي در عوض به گفته W3C دو خاصيت بسيار مهم در نسخه جديد زبان وب وجود دارد، Extensibility و Portability .

همانطور که ميدانيد هر عنصر HTML که بخواهيد در صفحه وب نمايش داده شود بايد ما بين تگ body   يعني <body></body>  قرار گيرد. در کليه فايلهاي HTML   اين تگ وجود دارد مگر اينکه بخواهيد از عنصر فريم استفاده کنيد  که در اينصورت بايد  <frameset>  را بکار بريد.

اما خود تگ body جدا از اهميتي که در فايلهاي HTML  دارد، خود داراي خصوصياتي مي باشد که در نمايش صفحه موثر است که به توضيح آنها خواهيم پرداخت.

bgcolor  اين خصوصيت وظيفه کنترل رنگ زمينه يک صفحه را به عهده دارد که مي توانيد از کد هگز رنگها ،

<body bgcolor=”#ccff00”>

و يا نام رنگ را بکار بريد، مانند:

<body bgcolor=”black”>

نکته: دقت کنيد که رنگ زمينه با رنگ فونتهاي داخل صفحه يکسان نباشد، چون در اين حالت متن در صفحه محو خواهد شد.

background  توسط اين خصوصيت بجاي رنگ مي توانيد از عکس هم در زمينه صفحه استفاده کنيد، فقط کافيست که آنرا برابر با آدرس عکس مورد نظر قرار دهيد،

<body background=”images/filename.gif”>

توجه داشته باشيد که حجم عکس در سنگيني صفحه و پايين آمدن سرعت تکميل شدن آن موثر است. هنگاميکه از اين خصوصيت استفاده مي کنيد آن عکس نسبت به اندازه اي که دارد در صفحه تکرار مي شود تا فضاي آنرا بپوشاند که با استفاده از StyleSheet تکرار آنرا مي توانيد کنترل کنيد.

bgproperties  هنگاميکه عکسي به زمينه اضافه مي شود همراه با ديگر عناصر صفحه مانند عنصر متن scroll مي شود يعني به بالا و پايين يا چپ و راست حرکت مي کند که با بکار گرفتن اين خصوصيت و مقدار دادن آن با fixed عکس در زمينه ثابت مي ماند و عناصر بر روي آن حرکت مي کنند.

<body background=”../images/bg.jpg” bgproperties=”fixed”>

لازم بذکر است که اين خصوصيت در حال حاضر فقط در مرورگرهاي اينترنت اکسپلورر و اپرا قابل اجراست.

topmargin توسط اين خصوصيت حاشيه بالاي  صفحه کنترل مي شود  که مقدار آن عدد در مقياس پيکسل مي باشد.

leftmargin  حاشيه سمت چپ صفحه را کنترل مي کند که اگر نيازي به حاشيه نداريد آنرا برابر با عدد صفر قرار دهيد.

<body topmargin=”0” leftmargin=”0”>

text اگر بخواهيد متن يک صفحه بطور کل يک رنگ واحد داشته باشد و خصوصيت رنگ را مرتب در تگها تکرار نکنيد ، مي توانيد اين خصوصيت را به تگ body اضافه کنيد و آنرا برابر با نام رنگ يا کد هگز آن قرار دهيد.

<body text=”#99ccff”>

dir اين خصوصيت براي تعيين جهت نوشتن حروف است که از راست به چپ باشد مانند فارسي که در اينصورت بايد برابر با مقدار rtl و چپ به راست مانند حروف انگليسي که برابر با ltr مي باشد. توجه داشته باشيد که اگر اين خصوصيت را در تگ body   بکار بريد و آنرا برابر rtl قرار دهيد محل scroll صفحه مرورگر از سمت راست به چپ منتقل مي شود.

lang  اين خصوصيت تعيين زبان بکار گرفته شده براي متن آن صفحه را به عهده دارد که بصورت قراردادي دو حرف از اسم آن زبان را بايد بنويسيد، مثلاً براي زبان فارسي fa و براي انگليسي en را مي نويسيد.

<body lang=”fa” dir=”rtl”>

link در حالت عادي کليه لينکهاي داخل يک صفحه برنگ آبي هستند ولي اگر بخواهيد رنگ آنها را تغيير دهيد اين خصوصيت را بکار مي بريد و مانند هميشه يا نام رنگ و يا کد هگز آنرا مي نويسيد. البته خصوصيت ديگري هم در اين ارتباط هست که بخواهيد رنگ لينک فعال يا همان لينکي که در حال کليک کردن بر روي آن هستيد تغيير کند بايد از خصوصيت alink و اگر رنگ لينکهاي مشاهده شده را بخواهيد تغيير دهيد از خصوصيت vlink استفاده  مي کنيد.

<body link=”#990000” alink=”#009900” vlink=”#000099”>

خصوصيات ديگري هم هست مانند onload که مربوط به زبان جاوا اسکريپت مي باشد که در بخش مربوطه با آنها آشنا خواهيد شد.

هنگاميکه دکمه تاييد يک فرم زده مي شود اطلاعات وارد شده از صفحه عبور کرده و به سرور ( کامپيوتري که فايلهاي وب سايت شما بر روي آن قرار دارد ) فرستاده مي شوند تا پردازش شود. در اين قسمت بايد با دو خصوصيت action و method در تگ <form> آشنا شويد. اين دو خصوصيت مشخص مي کنند که اطلاعات چگونه و به کجا بايد فرستاده شوند.

در خصوصيت action آدرس فايلي که اطلاعات را تجزيه تحليل مي کند و بر روي سرور قرار دارد وارد مي شود که بطور معمول يا برنامه CGI و يا فايلهاي ASP است. CGI مخفف Common Gateway Interface است که فايلهاي آن با استفاده از زبان Perl, C ويا VB نوشته مي شوند و ASP مخفف Active Server Page است که يک زبان قوي تحت وب است که متعلق به شرکت مايکروسافت مي باشد. شما حتي مي توانيد اطلاعات گرفته شده از يک فرم را به آدرس ايميل هم بفرستيد که در اين حالت بايد خصوصيت action را برابر با”mailto:“ قرار دهيد.

در خصوصيت method تعيين مي شود که اطلاعات گرفته شده از فرم چگونه و به چه صورت به برنامه و فايل پردازشگر اطلاعات برسد. به دو روش اطلاعات را مي توان به سرور فرستاد، يکي روش get و ديگري روش post مي باشد. اين دو روش تفاوتي با هم دارند که روش دوم يعني post استفاده بيشتري دارد. در روش اول بايد خصوصيت method=” “ را برابر با کلمه get قرار دهيم که پس از وارد کردن اطلاعات و زدن دکمه تاييد فرم ، مطالب وارد شده، به انتهاي آدرس درمرورگراضافه مي شود که از لحاظ امنيتي روش خوبي نيست اما در روش دوم اينگونه عمل نمي شود و در ضمن روش post با بيشتر مرورگرها سازگارتر است. خصوصيت ديگري هم هست که در تگ <form> بکار مي رود و براي بالا بردن امنيت يک فرم است که اطلاعات گرفته شده از فرم را رمزدار کرده و به  سرور مي فرستد که اين خصوصيت enctype=”application/x-www.form.urlencodeed “ است .

اما همانطور که گفته شد براي فرستادن اطلاعات يک فرم از طريق ايميل به آدرسي مشخص، بايد خصوصيت action=” “ را برابر با mailto: قرار داد و همچنين method=” “ را برابر با post و در خصوصيت enctype=” “ اصطلاح multipart/form-data  را مي نويسيم تا هر قسمت از اطلاعات وارد شده در فرم بصورت يک فايل متني جداگانه به ايميل پيوست شود و يا برابر با text/plain قرار ميدهيم. براي وارد کردن آدرس ايميل بايد آنرا در جلوي کلمه “mailto:”  نوشت، بدين صورت:

<form method=”post” action=”mailto:emailaddress@domain.com”  enctype=”text/plain”>

دقت کنيد که بعد از زدن دکمه تاييد فرم پيغامي ظاهر شده که بيننده را از فرستادن يک ايميل مطلع مي کند و سپس برنامه پيش فرض ايميل کاربر باز مي شود .

امروزه يکي از بهترين و پرکاربرد ترين برنامه براي جمع آوري و پردازش اطلاعات از يک فرم، زبان ASP مي باشد که در بخش مربوطه مي توانيد مطالب مورد نظر و چگونگي ارتباط با بينندگان سايت را از طريق فرم بياموزيد.

در اين قسمت به يک مدل ديگري از فريم مي پردازيم که به آن Inline Frame يا iframe مي گويند. در اين مدل يک فريم با ابعاد مشخص داخل يک صفحه معمولي HTML قرار ميگيرد و مانند يک کادر در هر کجاي آن صفحه مي تواند باشد حتي در وسط . تگ کلي آن ،

<iframe src=”page.html”></iframe>

است که شما اين تگ را در هر قسمت از کد html مي توانيد بگذاريد و نيازي به تگ <frameset> نيست. کليه خصوصياتي را که براي فريم بکار مي رود براي iframe هم کاربرد دارد و فقط width=” “  و height=” “ هم به آن ميتوانيد اضافه کنيد تا ابعاد iframe را کنترل کنيد. فراموش نکنيد که از name=” “ استفاده کنيد تا نام آنرا براي ساختن لينک بکار بريد.

شما در يک صفحه مي توانيد چندين iframe داشته باشيد البته ناگفته نماند که اين عنصر در مرورگرهاي قديمي به غير از اينترنت اکسپلورر نمايش داده نمي شود.

<!doctype>

در اين بخش ميخواهم در مورد تگهاي قسمت <head> برايتان توضيح دهم . همانطور که ميدانيد تگهاي   Html را به دو بخش اصلي تقسيم کرديم ، يکي قسمت سر يا همان  head ديگري قسمت بدنه يا body  که هر دو مابين دو تگ اصلي<html></html> نوشته ميشوند، اما يک تگ هم وجود دارد که خارج از اين قانون عمل ميکند و در اولين خط شروع  کدنويسي بايد آنرا بنويسيم يعني قبل از تگ آغاز کننده <html>و آن DTD يک صفحه وب ميباشد که مخفف Document Type Definition  است و کار آن معرفي نوع تگها خصوصيات آنها و قوانيني که بايد در آن صفحه وب بکار برده شود که بطور خلاصه در تگ مربوط به آن توصيف ميشود. تگ مشخصه DTD ، <!doctype> ميباشد و مانند بقيه تگها داراي خصوصياتي هست، البته اين تگ اختياري است چون بعضي از مرورگرها بدون آن هم صفحه را نمايش ميدهند ولي بهتر است که نوشته شود.

هر نسخه از HTML يک DTD مخصوص به خود را دارد و نسخه هاي معتبر HTML عبارتند از:  2, 3.2, 4 و نسخه جديد آن Html 4.01 ميباشد و اگر از کدهاي XHTML  هم استفاده ميکنيد ، آنرا هم بايد مشخص کنيد. همانطور که در بخشهاي قبل گفتم اعلام و به رسميت شناختن تگهاو نسخه هاي HTML , XHTML به عهده  W3C  ميباشد .

  DTD براي  HTML 4.0

<!DOCTYPE html public “-//w3c//DTD HTML 4.0//en”>

و براي   XHTML 1.0

<!DOCTYPE xhtml public “-//w3c//DTD XHTML 1.0 strict//en”>

بعد از اين تگ روال معمول کدنويسي را انجام ميدهيم. حالا ميپردازيم به تگهاي مربوط به قسمت سر يا همان head .

<head></head>

 مابين اين دو تگ اطلاعات مربوط به همان صفحه وارد ميشود که در مرورگر نشان داده نميشود و فقط اسم صفحه است  که در نوار عنوان مرورگر نمايش داده ميشود. اين اطلاعات بيشتر براي سايتهاي جستجوگر مانند گوگل مفيد ميباشند که در بخش اين سايتها بيشتر توضيح خواهم داد.

تگهاي لازم براي اين قسمت به شرح زير ميباشند:

<title>, <base>, <meta>, <link>, <script>, <style>

<title></title>

بين اين دو تگ هر چي نوشته شود در نوار عنوان مرورگر title bar نمايان خواهد شد. دقت داشته باشيد که از اسامي کوتاه استفاده کنيد چون جمله طولاني را نصفه نشان ميدهد و همچنين اگر فارسي بنويسيد در سيستمهايي که قابليت فارسي ندارند به صورت علامت سوال نمايان ميشود.

 <base>

 در مواردي که بخواهيد آدرس اصلي وب سايت را همان ابتدا معرفي کنيد ، از اين تگ استفاده ميکنيد. خاصيت اين تگ اينست که در هنگام درست کردن لينکهاي داخلي وب سايت ديگر نيازي به نوشتن آدرس کامل نيست و فقط ميتوانيد در خصوصيت href=” “  لينکها، اسم دايرکتوري در صورت نياز و اسم خود فايل را بنويسيد.

<base href="http://www.sitename.com">

دقت کنيد که نوشتن پروتکل http  اجباري است.

 <meta>

متا تگها اطلاعات مربوط به موتورهاي جستجوگر را کنترل ميکنند. در اين تگها هر نوع اطلاعات که براي جستجو نياز باشد را وارد ميکنيد ، مانند کلمات کليدي يا نام سازنده  سايت و يا تاريخ راه اندازي و از اين قبيل  که در بخش سايتهاي جستجوگر بيشتر توضيح خواهم داد. خصوصياتي را که در اين تگ ميتوانيد بکار بريد،

http-equiv=” “, name=” “ , content=” “

براي معرفي کلمات کليدي سايت بايد خصوصيت  http-equiv=”keyword” قرار دهيم و کلمات مورد نظر را در خصوصيت content=” “  وارد کنيم،

<meta http-equiv=”keyword” content=”html, web, amoozesh, amouzesh”>

همچنين ميتوانيد نوع رمزگذاري encoding مرورگر را در اين قسمت معين کنيد که براي بکار بردن حروف فارسي بايد از utf-8 استفاده کنيد که در قسمت فارسي نويسي توضيح خواهم داد.

<meta http-equiv=”content-type” content=”text/html;charset=utf-8”>

اين تگ به مرورگر ميفهماند که بايد از حروف و علامتهاي يونيکد براي نمايش صفحه استفاده کند. براي وارد کردن اطلاعات ديگر هم مانند زير عمل ميکنيد:

<meta name=”author” content=”your-name”>

اگر شما نميخواهيد که صفحه اي در هارد ديسک کاربر سايت شما ذخيره شود تا بتوان آنرا بصورت offline  هم ببينند، از اين تگ بايد استفاده کنيد:

<meta name=”pragma” content=”no-cache”>

يا اينکه آن صفحه هر لحظه اطلاعاتش عوض ميشود و ميخواهيد تا بيننده سريع آن اطلاعات را ببيند، از خاصيت refresh  مرورگر استفاده کرده و اين تگ را اضافه ميکنيد:

<meta http-equiv=”refresh” content=”5”>

که آن عدد زمان بر حسب ثانيه است. اگر ميخواهيد که بعد زمان معين همان صفحه به يک صفحه ديگر يا يک وب سايت ديگر هدايت شود خصوصيت زير را اضافه کنيد

<meta http-equiv=”refresh” content=”5;url=http://www.sitename.com/page01.htm”>

 <link>

اين تگ براي زماني است که ما بخواهيم از اطلاعات يک فايل مانند style sheet  در آن صفحه استفاده کنيم،

<link rel=”stylesheet” href=”stylesheets_folder/menu.css”>

 <script>

کدهايي مانند javascript  را در اين تگ کنترل ميکنيم که در بخش جاوا اسکريپت توضيح خواهم داد.

<style>

تگ مشخصه Style sheet  ميباشد که در بخش مربوطه توضيح داده شده است.